ဗိႆ နိုး ဘုရင္မ ပန္ထြာဧကရီ ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးပေဒသရာဇ္ ေခါင္းေဆာင္ အေၾကာင္းကို က်ေနာ္သိသေလာက္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္..။
သေရေခတၱရာျပည္တြင္ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီး အုပ္စိုးေနစဥ္ကာလအတြင္း ထီးျပိဳင္နန္းျပိဳင္အျဖစ္ ဗိႆႏိုးျပည္တြင္ ပန္ထြာဘုရင္မက အုပ္ခ်ဳပ္ေနခဲ့သည္။ ( ရာဇ၀င္က်မ္းမ်ားအရ "ျပည္" ဟုသံုးႏႈန္းရေသာ္လည္း အမွန္မွာ ျမိဳ႕ျပႏိုင္ငံ ( city-state) အဆင့္မွ်သာျဖစ္ပါသည္။)
ပန္ထြာဘုရင္မသည္ လူသာမန္မဟုတ္ေခ်။ ခမည္းေတာ္မွာ တေကာင္းမင္းၾကီး၏သားေတာ္အရင္း မဟာသမၻ၀ ျဖစ္ျပီး မယ္ေတာ္မွာ စႏၵမုခိဘီလူးမ ျဖစ္သည္။ ( တေကာင္းမင္းၾကီးက မ်က္မျမင္သမၻ၀ညီေနာင္ကို ဧရာ၀တီျမစ္အတိုင္းေမွ်ာလိုက္ရာ လမ္းခရီး၌ စႏၵမုခိဘီလူးမက ထမင္းခိုးစားသည့္အခါ သမၻ၀ညီေနာင္က ရိပ္မိျပီး သတ္မည္ဟု ဘီလူးမလက္ကို ဆြဲသည္တြင္ ဘီလူးမက မဟာသမၻ၀ကို တပ္မက္စိတ္ျဖင့္ သာယာမိသည့္အတြက္ ပဋိသေႏၶ ခသည္ဟုဆို၏။ အံ့ဖြယ္ပင္။)
စႏၵမုခိဘီလူးမသည္ သမီးေလးကို ေမြးျပီးသည့္အခါ ပ်ဴရြာတစ္ရြာအနီးရွိ ဆရာရေသ့ထံ ပညာသင္ေစခဲ့သည္။ မိပန္ထြာေလး၏ ထက္ျမက္မႈကို အနီးအပါးရွိ ရြာမ်ားကပါ သိရွိလာျပီးေနာက္ အရြယ္ေရာက္သည့္အခါ သူမကိုသာ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း တင္ေျမာက္ခဲ့ၾကသည္။
ပန္ထြာသည္ ထိုရြာအေပါင္းတို႔ကို စုစည္းကာ ဗိႆႏိုးျမိဳ႔ျပႏိုင္ငံအျဖစ္ က်ံဳး၊ျမိဳ႕ရိုးတို႕ျဖင့္ အကြက္ခ်ကာ ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ခဲ့သည္။
သေရေခတၱရာျပည္တြင္ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီး အုပ္စိုးေနစဥ္ကာလအတြင္း ထီးျပိဳင္နန္းျပိဳင္အျဖစ္ ဗိႆႏိုးျပည္တြင္ ပန္ထြာဘုရင္မက အုပ္ခ်ဳပ္ေနခဲ့သည္။ ( ရာဇ၀င္က်မ္းမ်ားအရ "ျပည္" ဟုသံုးႏႈန္းရေသာ္လည္း အမွန္မွာ ျမိဳ႕ျပႏိုင္ငံ ( city-state) အဆင့္မွ်သာျဖစ္ပါသည္။)
ပန္ထြာဘုရင္မသည္ လူသာမန္မဟုတ္ေခ်။ ခမည္းေတာ္မွာ တေကာင္းမင္းၾကီး၏သားေတာ္အရင္း မဟာသမၻ၀ ျဖစ္ျပီး မယ္ေတာ္မွာ စႏၵမုခိဘီလူးမ ျဖစ္သည္။ ( တေကာင္းမင္းၾကီးက မ်က္မျမင္သမၻ၀ညီေနာင္ကို ဧရာ၀တီျမစ္အတိုင္းေမွ်ာလိုက္ရာ လမ္းခရီး၌ စႏၵမုခိဘီလူးမက ထမင္းခိုးစားသည့္အခါ သမၻ၀ညီေနာင္က ရိပ္မိျပီး သတ္မည္ဟု ဘီလူးမလက္ကို ဆြဲသည္တြင္ ဘီလူးမက မဟာသမၻ၀ကို တပ္မက္စိတ္ျဖင့္ သာယာမိသည့္အတြက္ ပဋိသေႏၶ ခသည္ဟုဆို၏။ အံ့ဖြယ္ပင္။)
စႏၵမုခိဘီလူးမသည္ သမီးေလးကို ေမြးျပီးသည့္အခါ ပ်ဴရြာတစ္ရြာအနီးရွိ ဆရာရေသ့ထံ ပညာသင္ေစခဲ့သည္။ မိပန္ထြာေလး၏ ထက္ျမက္မႈကို အနီးအပါးရွိ ရြာမ်ားကပါ သိရွိလာျပီးေနာက္ အရြယ္ေရာက္သည့္အခါ သူမကိုသာ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း တင္ေျမာက္ခဲ့ၾကသည္။
ပန္ထြာသည္ ထိုရြာအေပါင္းတို႔ကို စုစည္းကာ ဗိႆႏိုးျမိဳ႔ျပႏိုင္ငံအျဖစ္ က်ံဳး၊ျမိဳ႕ရိုးတို႕ျဖင့္ အကြက္ခ်ကာ ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ခဲ့သည္။
( ပန္ထြာဘုရင္မမွာ အတိတ္ဘ၀က ဗိႆႏိုးနတ္မင္း၏ ႏွမ ေတာ္စပ္ခဲ့သျဖင့္
ဗိႆႏိုးနတ္မင္း၏ ခ်ီးေျမႇာက္မႈျဖင့္ ၿမိဳ႕တည္ခဲ့ရာမွ ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕ဟု
ေခၚတြင္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕အတြင္းတြင္ ဗိႆႏိုးနတ္မင္းကို နတ္နန္းျဖင့္ အႀကီးအက်ယ္
ပူေဇာ္ၾကသည္။ နတ္နန္း အနီး႐ွိ အင္ၾကင္းပင္တို႔မွာ ယေန႔အခ်ိန္ထိ
ဆယ့္နွစ္ရာသီမေ႐ြးဖူးပြင့္ၾကသည္ ဟုဆိုသည္။ )
ဘုရင္မသည္ ျမိဳ႕အနီးရွိ ရန္ပယ္ ေခ်ာင္းေရကို စနစ္တက် အသံုးခ်ကာ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးအတြက္ စီမံခဲ့သည္။
စီမံပံုမွာ- ရန္ပယ္ေခ်ာင္း အထက္တြင္ ေရတားတံခါး အဆင့္ဆင့္တည္ေဆာက္ေစျပီး ဗိႆႏိုးမွ စည္တီးကာ အခ်က္ျပသည္ႏွင့္ ေရတံခါးမ်ားကို ဖြင့္ခ်ေစကာ ျမိဳ႕ပတ္လည္ကို ေရလႊမ္းမိုးေစျခင္း ျဖစ္သည္။ ( တံခါးမ်ားကို တစ္ဆက္တည္း ဖြင့္ခ်ျခင္းမဟုတ္ဘဲ တစ္ခ်ပ္ျပီးမွ တစ္ခ်ပ္ အခ်ိန္ယူကာ ဖြင့္ေစျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေရစီးအားကို ျဖစ္ေပၚေစသည္။)
ထိုသို႕ ဗိႆႏိုးတြင္ ဧကရီအျဖစ္ တစ္ထီးတစ္နန္းရပ္တည္ေနစဥ္ သေရေခတၱရာျပည္မွ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးသည္ ပန္ထြာဘုရင္မႏွင့္တကြ ျမိဳ႕ကိုပါ သိမ္းပိုက္လိုသျဖင့္ အင္အားအလံုးအရင္းျဖင့္ ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္လာခဲ့သည္။
သို႕ရာတြင္ ျမိဳ႕တံခါးကို အလံုပိတ္ထားေသာ ဗိႆႏိုးမွ စည္တီးသံက်ယ္က်ယ္ တစ္ခ်က္သာ ၾကားလိုက္ရျပီး ခဏအၾကာတြင္ နတ္ဆိုးေအာ္သံကဲ့သို႕ အသံေပးကာ တစ္ဟုန္ထိုး၀င္လာသည့္ ေရလံုးၾကီးေအာက္တြင္ သေရေခတၱရာစစ္သည္တို႔ ဖရိုဖရဲျဖစ္ကုန္ၾကသည္။
ေရေမ်ာသူေမ်ာ ကမ္းတင္သူတင္ ျဖစ္ေနစဥ္ ဗိႆႏိုးဘက္မွ ေလးသည္ေတာ္မ်ားက ေပၚလာသမွ်ေသာ မည္းမည္းျမင္ရာတို႕ကို ျမားျဖင့္ ပစ္သျဖင့္ သေရေခတၱရာရဲမက္မ်ား အထိအရွမ်ားခဲ့ရသည္။ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးလည္း အံကိုၾကိတ္ကာ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ရေတာ့သည္။
သို႕ေသာ္ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးသည္ ရန္ပယ္ေခ်ာင္းေရတံခါးမ်ားသည္ စည္သံအေပၚရပ္တည္ေနေၾကာင္း သိသည့္အခါ ထိုစည္ကို ဖ်က္ဆီးရန္ သူလွ်ိဳတစ္ဦးကို ေစလႊတ္ခဲ့သည္။
ထိုသူလွ်ိဳသည္ ရေသ့အျဖစ္ ဗိႆႏိုးျပည္သို႕ ၀င္ေရာက္ျပီး ပန္ထြာဧကရီ၏ ဆရာရေသ့ထံ ဆည္းကပ္ကာ ယံုၾကည္မႈ ရယူရန္ၾကိဳးစားခဲ့သည္။
သံုးေလးလခန္႔ ၾကာသည့္အခါ သူလွ်ိဳရေသ့က သူ႕တပည့္မ်ားကို ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕တြင္းမွ ေရႊ၊ ေငြ၊ ကြ်ဲ၊ ႏြားမ်ားကို ခိုးယူေစၿပီး သင့္ရာေနရာတြင္ ဝွက္ထားေစသည္။ ပစၥည္းေပ်ာက္သူက သူလွ်ိဳရေသ့ကိုေမးသည့္အခါမွ ရွိရာေနရာကို အတပ္ေဟာျပီး ပစၥည္းျပန္ရေစသည္။ ထိုအခါ သူလွ်ိဳရေသ့ကို ယံုၾကည္ ဆည္းကပ္သူမ်ား တိုးပြားလာခဲ့သည္။
ဆရာရေသ့ေရာ ပန္ထြာဘုရင္မပါ ထိုသူလွ်ိဳကို ယံုၾကည္လာျပီးသည့္အခါ ၄င္းက ဗိႆႏိုးကာကြယ္ေရးအတြက္ထားေသာ စည္ေတာ္ၾကီးကို ယခုထက္ပိုမိုအက်ိဳးထူးေအာင္ ေလာကီအစီအရင္မ်ားျဖင့္ သိဒၶိတင္ေပးလိုေၾကာင္း ေတာင္းဆိုလာခဲ့သည္။
ပန္ထြာဧကရီလည္း ယံုၾကည္ကာ စည္ေတာ္ၾကီးကို သူလွ်ိဳရေသ့ထံ စိတ္ခ်လက္ခ် အပ္ႏွင္းလိုက္သည္။
ေနာက္ေန႔မနက္တြင္မူ နန္းေတာ္ဦးရွိ စည္ေတာ္ၾကီးကို အေပါက္ၾကီးႏွစ္ေပါက္ျဖင့္ တုန္လႈပ္ဖြယ္ ေတြ႔ၾကရျပီး သူလွ်ိဳရေသ့မွာလည္း ေျခရာေပ်ာက္ ထြက္ေျပးသြားခဲ့သည္။
(ထို႔ေၾကာင့္ ပန္ထြာဘုရင္မ မွာ ရေသ့ရဟန္း အတုအေယာင္မ်ားကို မုန္းတီးၿပီး သူမပိုင္နက္မဟာၿမိဳင္ေတာအတြင္း၌ ေရာက္လာသမ်ွ ရေသ့ရဟန္းဟူသမ်ွ၏ သီလသမာဓိကို အစမ္းအသပ္ၾကမ္းသည္ဟု နာမည္ႀကီးေလသည္။
ပန္ထြာဧကရီ အသည္းဆတ္ဆတ္တုန္ ေဒါသထြက္ေနစဥ္ မွာပင္ ျမိဳ႕ရိုးတံခါးမ်ားပိတ္သံကို ၾကားရကာ ျမိဳ႕ရိုးျပင္ဘက္မွ ဆင္သံ ျမင္းသံမ်ားကိုပါ ၾကားလိုက္ရသည္။ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီး လာေရာက္တိုက္ခိုက္ေပျပီ။
စည္တီး၍ အသံမထြက္။ အသံမထြက္သည့္အခါ ေရမက်။ ေရမက်သည့္အခါ အင္အားၾကီးမားေသာ ရန္သူ၏ျပင္းထန္ေသာ တိုက္စစ္ကို ဗိႆႏိုးသားတို႕ အလူးအလဲ ခံၾကရသည္။ မခံႏိုင္သည့္အဆံုးတြင္ ဗိႆႏိုးနန္းဦးသို႕ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီး၏ ဆင္ေတာ္ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ဗိႆႏိုးသားတို႕၏ေသြးစက္မ်ား အေလာင္းမ်ား ျပန္႕က်ဲေနသည္ကို ၾကည့္ကာ ပန္ထြာဧကရီ အံၾကိတ္ထားမိသည္။
-" သေရေခတၱရာျပည္ဟာ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလွပါတယ္ အစ္မေတာ္။ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္အတူ စံျမန္းေစလိုတဲ့ေစတနာ၊ ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ေမတၱာ ေတြေၾကာင့္ ပင္ပန္းၾကီးစြာ စစ္ခ်ီခဲ့ရပါတယ္။"
ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီး၏စကားတို႕ကို ပန္ထြာဧကရီ မည္သို႕မွ် မတံု႕ျပန္ခဲ့ေပ။ မိမိက စစ္ရႈံးသူမဟုတ္လား။ စစ္ရႈံးသူပီပီ သူျပဳသမွ် ႏုရေပေတာ့မည္ေလ။
ဤသို႕ျဖင့္ သေရေခတၱရာျပည္သို႕ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီး၏ မိဖုရားအျဖစ္ ပန္ထြာေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးသည္ ပန္ထြာဧကရီကို လြန္စြာျမတ္ႏိုးေတာ္မူသည္ ဆုိ၏။
သို႕ေသာ္ သားေတာ္တစ္ပါးရသည့္တိုင္ ပန္ထြာဘုရင္မ၏ အမုန္းက မေျပႏိုင္ခဲ့ေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးကို လုပ္ၾကံရန္ အတြင္းလူမ်ားျဖင့္ တိတ္တဆိတ္ စီစဥ္ခဲ့သည္။ သို႕ရာတြင္ အတြင္းလူမ်ားက မင္းၾကီးသည္ ဘုန္းၾကီးလြန္းသျဖင့္ တိုက္ရိုက္လုပ္ၾကံရန္ မလြယ္ေၾကာင္း၊ ဘုန္းနိမ့္ေစရန္ စီစဥ္ျပီးမွ လုပ္ၾကံေစလိုေၾကာင္း ေလွ်ာက္ၾကသည္။
ထိုအခါ ပန္ထြာဧကရီက မိမိ၏ ထဘီေအာက္နားစ ( အခ်ိဳ႔က သုႆန္မွ အ၀တ္ဟု ဆိုၾကသည္။) ကိုျဖတ္ကာ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါ အျဖစ္ ဆက္သျပီး ထို႕ေနာက္မွ အဆိပ္ခပ္ထားေသာ ေဖ်ာ္ရည္ကို ဆက္ကပ္ရန္ စီမံခဲ့သည္။
ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးသည္ ပန္ထြာဧကရီဆက္သေသာ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါကို အသံုးျပဳလိုက္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ နဖူးမွ မွဲ႕ရွင္ေတာ္ ကြယ္ေပ်ာက္ျခင္း၊ လွံမ်ား ဓါးမ်ား အေရာင္မထြက္ေတာ့ျခင္း တို႔ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္။ မင္းၾကီး ဘုန္းနိမ့္သြားေခ်ျပီ။
တုန္လႈပ္သြားေသာ မင္းၾကီးသည္ ပန္ထြာဧကရီကို နားမလည္ဟန္ျဖင့္ ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ပန္ထြာဧကရီက မဲ့ျပံဳးတစ္ခ်က္ ျပံဳးျပလိုက္သည္။ မင္းၾကီးသည္ သူမ၏လက္ခ်က္မွန္း သိသည္ႏွင့္ သူမဆက္သည့္ ေဖ်ာ္ရည္ကိုလည္း မေသာက္ေတာ့ဘဲ အရင္ ျမည္းစမ္းျပရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။
ပန္ထြာဧကရီသည္ လက္ထဲမွ ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ ကို ေျမွာက္ကာ ေအာက္ပါက်ိန္စာကို ရြတ္ဆိုခဲ့သည္။
-" ကၽြႏ္ုပ္သည္ မိမိ၏ ဗိႆႏိုးျပည္ကို တရားသျဖင့္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေနသူျဖစ္ပါသည္။ ဤသေရေခတၱရာ ဒြတၱေပါင္မင္းက ႏိုင့္ထက္စီးနင္း က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ခဲ့ပါသည္။ ယခုဘ၀တြင္ သူ႔အား သတ္ရန္ ၾကိဳးပမ္းမႈ မေအာင္ျမင္ေတာ့ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀မ်ားတြင္သာ လက္စားေခ်ရန္ ၾကိဳးပမ္းပါေတာ့မည္။ ဒြတၱေပါင္မင္းကို ကၽြႏ္ုပ္လက္ျဖင့္ လက္စားမေခ်ရေသးမျခင္း သေရေခတၱရာျပည္အနီးရွိ ေပပင္ငယ္ တို႔သည္ ယခုအရြယ္မွ ဆက္လက္ၾကီးထြားျခင္း မရွိဘဲ ရပ္တန္႔ေနပါေစ"
ထို႕ေနာက္တြင္မူ လက္ထဲမွ ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကို ေမာ့ကာ ကံေတာ္ကုန္ေလသည္။
(မူကြဲတြင္ ဒြတၱေပါင္မင္းႀကီးသည္ ဘုန္းကံနိမ့္ပါးသြားေသာ္လဲ ပန္ထြာမိဖုရားအား ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွသျဖင့္ အျပစ္မယူသည္ကုိ မင္းႀကီး၏ ေမာင္းမမိဖုရားမ်ားက မေက်မနပ္ျဖစ္ကာ အဆိပ္ခတ္ထားေသာ ၀က္ေျမစာဥကို ပန္ထြာမိဖုရားအား ဆက္သၾကရာမွ မိဖုရား အဆိပ္မိကာ နတ္ရြာစံသည္။ ေသအံ့ဆဲ အခ်ိန္တြင္မွ က်ိန္စာစကားဆိုခဲ့သည္ ဟု ဆိုၾကသည္။)
ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးလည္း ဘုန္းကံနိမ့္ပါးရသည့္အျပင္ ခ်စ္စြာေသာ မိဖုရား၏အမုန္းက်ိန္စာကိုပါ ၾကားရသည္တြင္ မ်ားစြာ ေၾကကြဲေတာ္မူသည္။
ပန္ထြာဧကရီသည္ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးကို လက္စားေခ်ရန္ အခြင့္ရေသးဟန္မတူေခ်။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သေရေခတၱရာျမိဳ႕အနီးမွ ေပပင္ငယ္တို႔သည္ ယေန႔ထက္တိုင္ အပင္ငယ္မ်ား အျဖစ္မွ ဆက္လက္ၾကီးထြားျခင္းမရွိဘဲ ရပ္တည္လ်က္ရွိေသးသည္ ဆို၏။ အမုန္းကိ်န္စာကား အံ့ဖြယ္ပင္။
ရာဇ၀င္ထဲက ပန္ထြာဘုရင္မကို သတိရမိလို႕ ဒီပို႕စ္ကို စာစီပါတယ္။ သိျပီးသား အေၾကာင္းအရာဆိုရင္လည္း အခုလို အခ်ိန္ေပးဖတ္ရႈတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
Posted by moe kya shwe ko
ဘုရင္မသည္ ျမိဳ႕အနီးရွိ ရန္ပယ္ ေခ်ာင္းေရကို စနစ္တက် အသံုးခ်ကာ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးအတြက္ စီမံခဲ့သည္။
စီမံပံုမွာ- ရန္ပယ္ေခ်ာင္း အထက္တြင္ ေရတားတံခါး အဆင့္ဆင့္တည္ေဆာက္ေစျပီး ဗိႆႏိုးမွ စည္တီးကာ အခ်က္ျပသည္ႏွင့္ ေရတံခါးမ်ားကို ဖြင့္ခ်ေစကာ ျမိဳ႕ပတ္လည္ကို ေရလႊမ္းမိုးေစျခင္း ျဖစ္သည္။ ( တံခါးမ်ားကို တစ္ဆက္တည္း ဖြင့္ခ်ျခင္းမဟုတ္ဘဲ တစ္ခ်ပ္ျပီးမွ တစ္ခ်ပ္ အခ်ိန္ယူကာ ဖြင့္ေစျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေရစီးအားကို ျဖစ္ေပၚေစသည္။)
ထိုသို႕ ဗိႆႏိုးတြင္ ဧကရီအျဖစ္ တစ္ထီးတစ္နန္းရပ္တည္ေနစဥ္ သေရေခတၱရာျပည္မွ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးသည္ ပန္ထြာဘုရင္မႏွင့္တကြ ျမိဳ႕ကိုပါ သိမ္းပိုက္လိုသျဖင့္ အင္အားအလံုးအရင္းျဖင့္ ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္လာခဲ့သည္။
သို႕ရာတြင္ ျမိဳ႕တံခါးကို အလံုပိတ္ထားေသာ ဗိႆႏိုးမွ စည္တီးသံက်ယ္က်ယ္ တစ္ခ်က္သာ ၾကားလိုက္ရျပီး ခဏအၾကာတြင္ နတ္ဆိုးေအာ္သံကဲ့သို႕ အသံေပးကာ တစ္ဟုန္ထိုး၀င္လာသည့္ ေရလံုးၾကီးေအာက္တြင္ သေရေခတၱရာစစ္သည္တို႔ ဖရိုဖရဲျဖစ္ကုန္ၾကသည္။
ေရေမ်ာသူေမ်ာ ကမ္းတင္သူတင္ ျဖစ္ေနစဥ္ ဗိႆႏိုးဘက္မွ ေလးသည္ေတာ္မ်ားက ေပၚလာသမွ်ေသာ မည္းမည္းျမင္ရာတို႕ကို ျမားျဖင့္ ပစ္သျဖင့္ သေရေခတၱရာရဲမက္မ်ား အထိအရွမ်ားခဲ့ရသည္။ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးလည္း အံကိုၾကိတ္ကာ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ရေတာ့သည္။
သို႕ေသာ္ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးသည္ ရန္ပယ္ေခ်ာင္းေရတံခါးမ်ားသည္ စည္သံအေပၚရပ္တည္ေနေၾကာင္း သိသည့္အခါ ထိုစည္ကို ဖ်က္ဆီးရန္ သူလွ်ိဳတစ္ဦးကို ေစလႊတ္ခဲ့သည္။
ထိုသူလွ်ိဳသည္ ရေသ့အျဖစ္ ဗိႆႏိုးျပည္သို႕ ၀င္ေရာက္ျပီး ပန္ထြာဧကရီ၏ ဆရာရေသ့ထံ ဆည္းကပ္ကာ ယံုၾကည္မႈ ရယူရန္ၾကိဳးစားခဲ့သည္။
သံုးေလးလခန္႔ ၾကာသည့္အခါ သူလွ်ိဳရေသ့က သူ႕တပည့္မ်ားကို ဗိႆႏိုးၿမိဳ႕တြင္းမွ ေရႊ၊ ေငြ၊ ကြ်ဲ၊ ႏြားမ်ားကို ခိုးယူေစၿပီး သင့္ရာေနရာတြင္ ဝွက္ထားေစသည္။ ပစၥည္းေပ်ာက္သူက သူလွ်ိဳရေသ့ကိုေမးသည့္အခါမွ ရွိရာေနရာကို အတပ္ေဟာျပီး ပစၥည္းျပန္ရေစသည္။ ထိုအခါ သူလွ်ိဳရေသ့ကို ယံုၾကည္ ဆည္းကပ္သူမ်ား တိုးပြားလာခဲ့သည္။
ဆရာရေသ့ေရာ ပန္ထြာဘုရင္မပါ ထိုသူလွ်ိဳကို ယံုၾကည္လာျပီးသည့္အခါ ၄င္းက ဗိႆႏိုးကာကြယ္ေရးအတြက္ထားေသာ စည္ေတာ္ၾကီးကို ယခုထက္ပိုမိုအက်ိဳးထူးေအာင္ ေလာကီအစီအရင္မ်ားျဖင့္ သိဒၶိတင္ေပးလိုေၾကာင္း ေတာင္းဆိုလာခဲ့သည္။
ပန္ထြာဧကရီလည္း ယံုၾကည္ကာ စည္ေတာ္ၾကီးကို သူလွ်ိဳရေသ့ထံ စိတ္ခ်လက္ခ် အပ္ႏွင္းလိုက္သည္။
ေနာက္ေန႔မနက္တြင္မူ နန္းေတာ္ဦးရွိ စည္ေတာ္ၾကီးကို အေပါက္ၾကီးႏွစ္ေပါက္ျဖင့္ တုန္လႈပ္ဖြယ္ ေတြ႔ၾကရျပီး သူလွ်ိဳရေသ့မွာလည္း ေျခရာေပ်ာက္ ထြက္ေျပးသြားခဲ့သည္။
(ထို႔ေၾကာင့္ ပန္ထြာဘုရင္မ မွာ ရေသ့ရဟန္း အတုအေယာင္မ်ားကို မုန္းတီးၿပီး သူမပိုင္နက္မဟာၿမိဳင္ေတာအတြင္း၌ ေရာက္လာသမ်ွ ရေသ့ရဟန္းဟူသမ်ွ၏ သီလသမာဓိကို အစမ္းအသပ္ၾကမ္းသည္ဟု နာမည္ႀကီးေလသည္။
ပန္ထြာဧကရီ အသည္းဆတ္ဆတ္တုန္ ေဒါသထြက္ေနစဥ္ မွာပင္ ျမိဳ႕ရိုးတံခါးမ်ားပိတ္သံကို ၾကားရကာ ျမိဳ႕ရိုးျပင္ဘက္မွ ဆင္သံ ျမင္းသံမ်ားကိုပါ ၾကားလိုက္ရသည္။ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီး လာေရာက္တိုက္ခိုက္ေပျပီ။
စည္တီး၍ အသံမထြက္။ အသံမထြက္သည့္အခါ ေရမက်။ ေရမက်သည့္အခါ အင္အားၾကီးမားေသာ ရန္သူ၏ျပင္းထန္ေသာ တိုက္စစ္ကို ဗိႆႏိုးသားတို႕ အလူးအလဲ ခံၾကရသည္။ မခံႏိုင္သည့္အဆံုးတြင္ ဗိႆႏိုးနန္းဦးသို႕ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီး၏ ဆင္ေတာ္ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ဗိႆႏိုးသားတို႕၏ေသြးစက္မ်ား အေလာင္းမ်ား ျပန္႕က်ဲေနသည္ကို ၾကည့္ကာ ပန္ထြာဧကရီ အံၾကိတ္ထားမိသည္။
-" သေရေခတၱရာျပည္ဟာ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလွပါတယ္ အစ္မေတာ္။ ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္အတူ စံျမန္းေစလိုတဲ့ေစတနာ၊ ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ေမတၱာ ေတြေၾကာင့္ ပင္ပန္းၾကီးစြာ စစ္ခ်ီခဲ့ရပါတယ္။"
ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီး၏စကားတို႕ကို ပန္ထြာဧကရီ မည္သို႕မွ် မတံု႕ျပန္ခဲ့ေပ။ မိမိက စစ္ရႈံးသူမဟုတ္လား။ စစ္ရႈံးသူပီပီ သူျပဳသမွ် ႏုရေပေတာ့မည္ေလ။
ဤသို႕ျဖင့္ သေရေခတၱရာျပည္သို႕ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီး၏ မိဖုရားအျဖစ္ ပန္ထြာေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးသည္ ပန္ထြာဧကရီကို လြန္စြာျမတ္ႏိုးေတာ္မူသည္ ဆုိ၏။
သို႕ေသာ္ သားေတာ္တစ္ပါးရသည့္တိုင္ ပန္ထြာဘုရင္မ၏ အမုန္းက မေျပႏိုင္ခဲ့ေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးကို လုပ္ၾကံရန္ အတြင္းလူမ်ားျဖင့္ တိတ္တဆိတ္ စီစဥ္ခဲ့သည္။ သို႕ရာတြင္ အတြင္းလူမ်ားက မင္းၾကီးသည္ ဘုန္းၾကီးလြန္းသျဖင့္ တိုက္ရိုက္လုပ္ၾကံရန္ မလြယ္ေၾကာင္း၊ ဘုန္းနိမ့္ေစရန္ စီစဥ္ျပီးမွ လုပ္ၾကံေစလိုေၾကာင္း ေလွ်ာက္ၾကသည္။
ထိုအခါ ပန္ထြာဧကရီက မိမိ၏ ထဘီေအာက္နားစ ( အခ်ိဳ႔က သုႆန္မွ အ၀တ္ဟု ဆိုၾကသည္။) ကိုျဖတ္ကာ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါ အျဖစ္ ဆက္သျပီး ထို႕ေနာက္မွ အဆိပ္ခပ္ထားေသာ ေဖ်ာ္ရည္ကို ဆက္ကပ္ရန္ စီမံခဲ့သည္။
ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးသည္ ပန္ထြာဧကရီဆက္သေသာ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါကို အသံုးျပဳလိုက္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ နဖူးမွ မွဲ႕ရွင္ေတာ္ ကြယ္ေပ်ာက္ျခင္း၊ လွံမ်ား ဓါးမ်ား အေရာင္မထြက္ေတာ့ျခင္း တို႔ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္။ မင္းၾကီး ဘုန္းနိမ့္သြားေခ်ျပီ။
တုန္လႈပ္သြားေသာ မင္းၾကီးသည္ ပန္ထြာဧကရီကို နားမလည္ဟန္ျဖင့္ ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ပန္ထြာဧကရီက မဲ့ျပံဳးတစ္ခ်က္ ျပံဳးျပလိုက္သည္။ မင္းၾကီးသည္ သူမ၏လက္ခ်က္မွန္း သိသည္ႏွင့္ သူမဆက္သည့္ ေဖ်ာ္ရည္ကိုလည္း မေသာက္ေတာ့ဘဲ အရင္ ျမည္းစမ္းျပရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။
ပန္ထြာဧကရီသည္ လက္ထဲမွ ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ ကို ေျမွာက္ကာ ေအာက္ပါက်ိန္စာကို ရြတ္ဆိုခဲ့သည္။
-" ကၽြႏ္ုပ္သည္ မိမိ၏ ဗိႆႏိုးျပည္ကို တရားသျဖင့္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေနသူျဖစ္ပါသည္။ ဤသေရေခတၱရာ ဒြတၱေပါင္မင္းက ႏိုင့္ထက္စီးနင္း က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ခဲ့ပါသည္။ ယခုဘ၀တြင္ သူ႔အား သတ္ရန္ ၾကိဳးပမ္းမႈ မေအာင္ျမင္ေတာ့ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀မ်ားတြင္သာ လက္စားေခ်ရန္ ၾကိဳးပမ္းပါေတာ့မည္။ ဒြတၱေပါင္မင္းကို ကၽြႏ္ုပ္လက္ျဖင့္ လက္စားမေခ်ရေသးမျခင္း သေရေခတၱရာျပည္အနီးရွိ ေပပင္ငယ္ တို႔သည္ ယခုအရြယ္မွ ဆက္လက္ၾကီးထြားျခင္း မရွိဘဲ ရပ္တန္႔ေနပါေစ"
ထို႕ေနာက္တြင္မူ လက္ထဲမွ ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကို ေမာ့ကာ ကံေတာ္ကုန္ေလသည္။
(မူကြဲတြင္ ဒြတၱေပါင္မင္းႀကီးသည္ ဘုန္းကံနိမ့္ပါးသြားေသာ္လဲ ပန္ထြာမိဖုရားအား ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွသျဖင့္ အျပစ္မယူသည္ကုိ မင္းႀကီး၏ ေမာင္းမမိဖုရားမ်ားက မေက်မနပ္ျဖစ္ကာ အဆိပ္ခတ္ထားေသာ ၀က္ေျမစာဥကို ပန္ထြာမိဖုရားအား ဆက္သၾကရာမွ မိဖုရား အဆိပ္မိကာ နတ္ရြာစံသည္။ ေသအံ့ဆဲ အခ်ိန္တြင္မွ က်ိန္စာစကားဆိုခဲ့သည္ ဟု ဆိုၾကသည္။)
ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးလည္း ဘုန္းကံနိမ့္ပါးရသည့္အျပင္ ခ်စ္စြာေသာ မိဖုရား၏အမုန္းက်ိန္စာကိုပါ ၾကားရသည္တြင္ မ်ားစြာ ေၾကကြဲေတာ္မူသည္။
ပန္ထြာဧကရီသည္ ဒြတၱေပါင္မင္းၾကီးကို လက္စားေခ်ရန္ အခြင့္ရေသးဟန္မတူေခ်။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သေရေခတၱရာျမိဳ႕အနီးမွ ေပပင္ငယ္တို႔သည္ ယေန႔ထက္တိုင္ အပင္ငယ္မ်ား အျဖစ္မွ ဆက္လက္ၾကီးထြားျခင္းမရွိဘဲ ရပ္တည္လ်က္ရွိေသးသည္ ဆို၏။ အမုန္းကိ်န္စာကား အံ့ဖြယ္ပင္။
ရာဇ၀င္ထဲက ပန္ထြာဘုရင္မကို သတိရမိလို႕ ဒီပို႕စ္ကို စာစီပါတယ္။ သိျပီးသား အေၾကာင္းအရာဆိုရင္လည္း အခုလို အခ်ိန္ေပးဖတ္ရႈတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
Posted by moe kya shwe ko
