ဟူး……
ကိုေအာင္စန္း တစ္ေယာက္ ဝင္လုဆဲေနေရာင္ေအာက္က မနယ္ရေသးေသာ တလင္းျပန္႕ကိုၾကည့္ကာ သက္ျပင္းပူပူမႈတ္ထုတ္ေနမိသည္။
သူ႕မွာ ကိုယ္ခြဲမရွိ ။ ရွိသည့္သားတစ္ေယာက္ကလည္း ေက်ာင္း
ေနအရြယ္မို႕ ကူေဖာ္မရ။သူငယ္ခ်င္းေတြကို အကူအညီေတာင္းဖို႕
ကလည္း အားလုံး စပါးတလင္းနယ္ခ်ိန္ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ ကိုယ္စီ
အလုပ္ရွႈပ္ေနခ်ိန္။
စပါးတလင္းနယ္ဖို႕ကအနည္းဆုံးနွစ္ေယာက္ သုံးေယာက္ပါမွ။
တစ္ဦးက က်ြဲျဖင့္တလင္းနယ္ က်န္ႏွစ္ဦးက ေကာက္ဆြေပးမွအဆင္ေျပသည္။ ခုေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္း။
မတတ္နိူင္ဘူးေလ…
ညလ ထြက္ခါမွ ရသေလာက္နယ္ရမွာပါ့…
ကိုေအာင္စန္းတစ္ေယာက္တည္းေတြးရင္း ညေနကခ်ထား သည့္ ထန္းတျမဴ( ေလးပုလင္း)ကိုက်ြဲခ်ည္တိုင္ေဘးနားခ်ကာ တစ္ခြက္ၿပီး တစ္ခြက္ေမာ့ရင္း လအထြက္ကိုေစာင့္ေနရာ ထန္းေရလည္းကုန္လုခ်ိန္ ညဥ့္ကလည္း တေျဖးေျဖးနက္လာသည္။
ထိုစဥ္
ေဝး …ကိုေအာင္စန္း
ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္အသံႏွင့္ ထန္းေရအိုးကိုယ္စီလက္မွဆြဲကာ လူႏွစ္ဦး ေရာက္လာသည္။ တရြာတည္းသား သူငယ္ခ်င္း သန္႕မင္း ႏွင့္ ေယာ္ဖေတာ္
ေက်ာ္ဖိုး။
မင္းတစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းေနမွာစိုးလို႕ လာေပါင္(ကူ)တာဟ
လထြက္မွတလင္းနယ္က်တာပါ့…
ခုေတာ့ နည္းနည္းခ်က်ရေအာင္…
ဟု ေရခ်ိန္မွန္ေနသည့္ အသံႏွင့္ဆိုကာ သူထိုင္ေနသည့္ က်ြဲခ်ည္တိုင္ေဘးမွာ သုံးဦးသားဝိုင္းထိုင္လိုက္ၾကသည္။
သန္႔မင္းက ငွက္ေပ်ာဖက္ႏွင့္ ထုတ္ထားေသာ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္ လက္တစ္ဆစ္ခန္႕ကိုခါးပုံစာမွထုတ္ေျဖၿပီး ေမွာင္နဲ႕မည္းမည္းဝိုင္းအလယ္ ကုန္းမို႕မို႕ေလး ေပၚတင္ကာထန္းရည္ေလးေမာ့လိုက္ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္ကို လက္ညွိဳးေလးေကာ္ျမည္းလိုက္ႏွင့္ လထြက္ခ်ိန္ ကိုေမွ်ာ္ေစာင့္ေနၾကသည္။
လထြက္ခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ တလင္း ေမာင္းလိုက္ ထန္းေရေလး ေမာ့လိုက္ႏွင့္ ညည့္နက္ခ်ိန္တြင္ တလင္းလည္းနယ္အၿပီး မူးလည္းမူးမူး
ႏွင့္ သုံးဦးသားေကာက္ရုိးပုံၾကား ထိုးအိပ္လိုက္ၾကေတာ့သည္။
ညကအရွိန္ေၾကာင့္ ေနျမွင့္မွ အိပ္ယာနိူးကာ ညကေသာက္
ထားသည့္ ခြက္မ်ား ထန္းရည္အိုးမ်ား သိမ္းရန္ႏွင့္ က်ြဲမ်ားလႊတ္
ရန္ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ ထရေတာ့သည္။
ျပန္႕က်ဲေနေသာ ထန္းေရအိုးမ်ားကို သိမ္းေနရာမွ ငွက္ေပ်ာ
ဖက္ႏွင့္ ထည့္ထားေသာ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္အျမည္းထုတ္ဆီ ၾကည့္မိရာ…
…
…
ဟာ…!
…
ဟင္…!
! ! !
ညကမူးမူးႏွင့္ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္တင္ထားသည့္ ကုန္းမို႕မို႕မွာ ေနပူရွိန္ေၾကာင့္ အေပၚေၾကာတင္းေနသည့္က်ြဲေခ်းပုံႀကီး။
ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္ထည့္သည့္ ငွက္ေပ်ာဖက္က ေပါက္ထြက္ကာ
က်ြဲေခ်းပုံမွာ လက္ညိွဴးျဖင့္ ေကာ္ရာမ်ားစြာႏွင့္……
လား …လား…
…
ဒါဆို…
ညကမူးမူးႏွင့္ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္ထင္ၿပီး
ငါတို႕ျမည္းခဲ႕တာဟာ
ငါတို႕
ျမည္း……
ခဲ႕…
တာ…
ဟာ…
… …
အမွန္တကယ္ အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ပါသည္။
(မွတ္ခ်က္။။ ဤဇာတ္လမ္းတြင္ပါေသာ လူအမည္မ်ားအား
ေရွ႕ေနာက္ေျပာင္း မဖတ္ရ)
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ေယာသိခၤ
ကိုေအာင္စန္း တစ္ေယာက္ ဝင္လုဆဲေနေရာင္ေအာက္က မနယ္ရေသးေသာ တလင္းျပန္႕ကိုၾကည့္ကာ သက္ျပင္းပူပူမႈတ္ထုတ္ေနမိသည္။
သူ႕မွာ ကိုယ္ခြဲမရွိ ။ ရွိသည့္သားတစ္ေယာက္ကလည္း ေက်ာင္း
ေနအရြယ္မို႕ ကူေဖာ္မရ။သူငယ္ခ်င္းေတြကို အကူအညီေတာင္းဖို႕
ကလည္း အားလုံး စပါးတလင္းနယ္ခ်ိန္ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ ကိုယ္စီ
အလုပ္ရွႈပ္ေနခ်ိန္။
စပါးတလင္းနယ္ဖို႕ကအနည္းဆုံးနွစ္ေယာက္ သုံးေယာက္ပါမွ။
တစ္ဦးက က်ြဲျဖင့္တလင္းနယ္ က်န္ႏွစ္ဦးက ေကာက္ဆြေပးမွအဆင္ေျပသည္။ ခုေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္း။
မတတ္နိူင္ဘူးေလ…
ညလ ထြက္ခါမွ ရသေလာက္နယ္ရမွာပါ့…
ကိုေအာင္စန္းတစ္ေယာက္တည္းေတြးရင္း ညေနကခ်ထား သည့္ ထန္းတျမဴ( ေလးပုလင္း)ကိုက်ြဲခ်ည္တိုင္ေဘးနားခ်ကာ တစ္ခြက္ၿပီး တစ္ခြက္ေမာ့ရင္း လအထြက္ကိုေစာင့္ေနရာ ထန္းေရလည္းကုန္လုခ်ိန္ ညဥ့္ကလည္း တေျဖးေျဖးနက္လာသည္။
ထိုစဥ္
ေဝး …ကိုေအာင္စန္း
ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္အသံႏွင့္ ထန္းေရအိုးကိုယ္စီလက္မွဆြဲကာ လူႏွစ္ဦး ေရာက္လာသည္။ တရြာတည္းသား သူငယ္ခ်င္း သန္႕မင္း ႏွင့္ ေယာ္ဖေတာ္
ေက်ာ္ဖိုး။
မင္းတစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းေနမွာစိုးလို႕ လာေပါင္(ကူ)တာဟ
လထြက္မွတလင္းနယ္က်တာပါ့…
ခုေတာ့ နည္းနည္းခ်က်ရေအာင္…
ဟု ေရခ်ိန္မွန္ေနသည့္ အသံႏွင့္ဆိုကာ သူထိုင္ေနသည့္ က်ြဲခ်ည္တိုင္ေဘးမွာ သုံးဦးသားဝိုင္းထိုင္လိုက္ၾကသည္။
သန္႔မင္းက ငွက္ေပ်ာဖက္ႏွင့္ ထုတ္ထားေသာ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္ လက္တစ္ဆစ္ခန္႕ကိုခါးပုံစာမွထုတ္ေျဖၿပီး ေမွာင္နဲ႕မည္းမည္းဝိုင္းအလယ္ ကုန္းမို႕မို႕ေလး ေပၚတင္ကာထန္းရည္ေလးေမာ့လိုက္ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္ကို လက္ညွိဳးေလးေကာ္ျမည္းလိုက္ႏွင့္ လထြက္ခ်ိန္ ကိုေမွ်ာ္ေစာင့္ေနၾကသည္။
လထြက္ခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ တလင္း ေမာင္းလိုက္ ထန္းေရေလး ေမာ့လိုက္ႏွင့္ ညည့္နက္ခ်ိန္တြင္ တလင္းလည္းနယ္အၿပီး မူးလည္းမူးမူး
ႏွင့္ သုံးဦးသားေကာက္ရုိးပုံၾကား ထိုးအိပ္လိုက္ၾကေတာ့သည္။
ညကအရွိန္ေၾကာင့္ ေနျမွင့္မွ အိပ္ယာနိူးကာ ညကေသာက္
ထားသည့္ ခြက္မ်ား ထန္းရည္အိုးမ်ား သိမ္းရန္ႏွင့္ က်ြဲမ်ားလႊတ္
ရန္ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္ ထရေတာ့သည္။
ျပန္႕က်ဲေနေသာ ထန္းေရအိုးမ်ားကို သိမ္းေနရာမွ ငွက္ေပ်ာ
ဖက္ႏွင့္ ထည့္ထားေသာ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္အျမည္းထုတ္ဆီ ၾကည့္မိရာ…
…
…
ဟာ…!
…
ဟင္…!
! ! !
ညကမူးမူးႏွင့္ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္တင္ထားသည့္ ကုန္းမို႕မို႕မွာ ေနပူရွိန္ေၾကာင့္ အေပၚေၾကာတင္းေနသည့္က်ြဲေခ်းပုံႀကီး။
ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္ထည့္သည့္ ငွက္ေပ်ာဖက္က ေပါက္ထြက္ကာ
က်ြဲေခ်းပုံမွာ လက္ညိွဴးျဖင့္ ေကာ္ရာမ်ားစြာႏွင့္……
လား …လား…
…
ဒါဆို…
ညကမူးမူးႏွင့္ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္ထင္ၿပီး
ငါတို႕ျမည္းခဲ႕တာဟာ
ငါတို႕
ျမည္း……
ခဲ႕…
တာ…
ဟာ…
… …
အမွန္တကယ္ အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ပါသည္။
(မွတ္ခ်က္။။ ဤဇာတ္လမ္းတြင္ပါေသာ လူအမည္မ်ားအား
ေရွ႕ေနာက္ေျပာင္း မဖတ္ရ)
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ေယာသိခၤ
No comments:
Post a Comment