ဟိုးအရင္ မၾကာေသးတဲ ့ေခတ္မွာ ေယာေဒသမွာ ခံုဖိနပ္ စီးၾကတာမ်ားပါတယ္။ မျပတ္လြယ္သလို ေစ်းႏွဳန္းသက္သာေတာ့ အစီးမ်ားၾကတယ္။ ခံုဖိနပ္ဆိုတာ ဒီဘက္ၿမိဳ ့ေပၚေန ကေလးေတြသိၾကမယ္မထင္ဘူး။ သစ္သားအမာ
နဲ ့လုပ္ထားတာဆိုေတာ့ ေလးတဲ ့အျပင္ သက္ေတာင့္သက္သာမရွိလွပါဘူး။ သြားရင္းလာရင္း တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ တက္နင္းမိလို ့ကေတာ့ ေျခေထာက္ဒဏ္ရာရတဲ့အထိ နာက်င္ရတယ္။
အဲဒီ့ခ်ိန္ခါ တုန္းက ေယာနယ္ရဲ ့
အေနာက္ဂန္ ့ေဂါစြယ္ေတာ္ရွင္ဘုရား
ပြဲမွာ ဘုရားဆြမ္းေလာင္းအျပင္ ညဘက္ဇာတ္ပြဲပါ ပါလို ့စည္ကားေနပါတယ္။ ညေစ်းတန္းေလွ်ာက္သူေတြ ၊ညဘက္ပြဲၾကည့္သူေတြ လူမ်ားလိုက္သမွ တိုးႀကိတ္ေနၾကတယ္။ ညဘက္ ဆိုေတာ့ေမွာင္ျပျပ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ခံုဖိနပ္စီး ပြဲလာၾကည့္သူေတြ အေတာ္သတိထားေနရတယ္။
အေနာက္ဂန္ ့ေဂါမွာ ရိုးလြန္းတာေရာ နည္းနည္းထံုထိုင္းေနသူ ေယာသားေလးတစ္ေယာက္လည္း ပြဲလာၾကည့္ေနတယ္။ လူမ်ားလြန္းလို ့ မတ္တပ္ရပ္ၾကည့္ေနခ်ိန္ အေရွ ့ကပြဲၾကည့္ေန
တဲ ့လူက သူစီးလာတဲ ့ခံုဖိနပ္ၾကီး သူ ့weight ၾကီးနဲ ့ ဒီေယာသားေလးကို တက္နင္းမိေနတယ္။ ပြဲအာရံုစိုက္ေနေတာ့ ခံုဖိနပ္စီးလာသူက သတိမထားမိဘူးေပါ့။ ပံုမွန္ လူသာဆိုရင္ အသားကုန္ေအာ္ၿပီး ေျခေထာက္တက္နင္းမိေနၿပီလို ့ေအာ္မွာ။ ဒီေယာသားေလးက နာတာေတာ့ အေတာ္နာေနၿပီ ဆိုေပမယ့္ အသံထြက္လာေတာ ့
ကိုယ္ပဲၾကားရတဲ ့အသံေသးေသးေလးနဲ ့
"အေနာ္ကြား "
ေယာဘက္မွာကတစ္ခုခု နာက်င္တာခံစားရင္ အေလာ့ကြား၊ အေနာ္ကြား ၊အေနာ္ေနာ္
လို ့ျငီးတြားေလ့ရွိပါတယ္။
အရမ္းနာရင္ေတာ့ အသံကုန္ေအာ္တာေပါ့ေလ။ ဒီေယာသားေလးက တအားနာေနေပမယ့္ မေအာ္ရဲတာလား အားနာတာလား မသိပါ။ ထြက္လာတဲ ့အသံက နာက်င္မွဳကို ခံစားေနရတယ္ဆိုတာ သူသိရံု ေအာ္ေနတာ။ ဒါေပမယ့္ အဆက္မျပတ္ေအာ္ေနတာ။
"အေနာ္ကြား "
"အေနာ္ကြား "
"အေနာ္ကြား "
ေရွ ့ကလူက ေနာက္ကဒီလူ ဘာကိစၥ
"အေနာ္ကြား " ကိုအဆက္မျပတ္ေအာ္ေနလဲေပါ့ေလ ။ ဒါနဲ ့
နင္းေနသူက အေနာက္ဘက္လွည့္ၿပီး
" ဘာျဖစ္လို ့လဲ " ေမးလည္း
"အေနာ္ကြား " လို ့ပဲ ေအာ္ေနတယ္။
ဒါနဲ ့
" ဘာျဖစ္လို ့လဲ ေမးေနတယ္ေလ "
ဆိုကာမွ
" က်ေနာ္ ့ေျခေထာက္ကို ခံုဖိနပ္ႀကီး န တက္နင္းထားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပီ တအားနာေနၿပီဗ်
အေနာ္ကြား "
ဟုဆိုမွ အေရွ ့ကလူ ကနင္းထားတာဖယ္မိေတာ့တယ္။
သဲႏုဇာ (ဒို ့ေယာေျမ)
အေနာက္ဂန္ ့ေဂါစြယ္ေတာ္ရွင္ဘုရား
ပြဲမွာ ဘုရားဆြမ္းေလာင္းအျပင္ ညဘက္ဇာတ္ပြဲပါ ပါလို ့စည္ကားေနပါတယ္။ ညေစ်းတန္းေလွ်ာက္သူေတြ ၊ညဘက္ပြဲၾကည့္သူေတြ လူမ်ားလိုက္သမွ တိုးႀကိတ္ေနၾကတယ္။ ညဘက္ ဆိုေတာ့ေမွာင္ျပျပ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ခံုဖိနပ္စီး ပြဲလာၾကည့္သူေတြ အေတာ္သတိထားေနရတယ္။
အေနာက္ဂန္ ့ေဂါမွာ ရိုးလြန္းတာေရာ နည္းနည္းထံုထိုင္းေနသူ ေယာသားေလးတစ္ေယာက္လည္း ပြဲလာၾကည့္ေနတယ္။ လူမ်ားလြန္းလို ့ မတ္တပ္ရပ္ၾကည့္ေနခ်ိန္ အေရွ ့ကပြဲၾကည့္ေန
တဲ ့လူက သူစီးလာတဲ ့ခံုဖိနပ္ၾကီး သူ ့weight ၾကီးနဲ ့ ဒီေယာသားေလးကို တက္နင္းမိေနတယ္။ ပြဲအာရံုစိုက္ေနေတာ့ ခံုဖိနပ္စီးလာသူက သတိမထားမိဘူးေပါ့။ ပံုမွန္ လူသာဆိုရင္ အသားကုန္ေအာ္ၿပီး ေျခေထာက္တက္နင္းမိေနၿပီလို ့ေအာ္မွာ။ ဒီေယာသားေလးက နာတာေတာ့ အေတာ္နာေနၿပီ ဆိုေပမယ့္ အသံထြက္လာေတာ ့
ကိုယ္ပဲၾကားရတဲ ့အသံေသးေသးေလးနဲ ့
"အေနာ္ကြား "
ေယာဘက္မွာကတစ္ခုခု နာက်င္တာခံစားရင္ အေလာ့ကြား၊ အေနာ္ကြား ၊အေနာ္ေနာ္
လို ့ျငီးတြားေလ့ရွိပါတယ္။
အရမ္းနာရင္ေတာ့ အသံကုန္ေအာ္တာေပါ့ေလ။ ဒီေယာသားေလးက တအားနာေနေပမယ့္ မေအာ္ရဲတာလား အားနာတာလား မသိပါ။ ထြက္လာတဲ ့အသံက နာက်င္မွဳကို ခံစားေနရတယ္ဆိုတာ သူသိရံု ေအာ္ေနတာ။ ဒါေပမယ့္ အဆက္မျပတ္ေအာ္ေနတာ။
"အေနာ္ကြား "
"အေနာ္ကြား "
"အေနာ္ကြား "
ေရွ ့ကလူက ေနာက္ကဒီလူ ဘာကိစၥ
"အေနာ္ကြား " ကိုအဆက္မျပတ္ေအာ္ေနလဲေပါ့ေလ ။ ဒါနဲ ့
နင္းေနသူက အေနာက္ဘက္လွည့္ၿပီး
" ဘာျဖစ္လို ့လဲ " ေမးလည္း
"အေနာ္ကြား " လို ့ပဲ ေအာ္ေနတယ္။
ဒါနဲ ့
" ဘာျဖစ္လို ့လဲ ေမးေနတယ္ေလ "
ဆိုကာမွ
" က်ေနာ္ ့ေျခေထာက္ကို ခံုဖိနပ္ႀကီး န တက္နင္းထားတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပီ တအားနာေနၿပီဗ်
အေနာ္ကြား "
ဟုဆိုမွ အေရွ ့ကလူ ကနင္းထားတာဖယ္မိေတာ့တယ္။
သဲႏုဇာ (ဒို ့ေယာေျမ)
No comments:
Post a Comment