ခုရက္ပိုင္းအတြင္း ေတာင္ႀကီးမီးပုံးပ်ံပြဲေတာ္ႏွင့္ ေယာေဒသမီး
ၾကာလွည့္ပြဲပုံေတြေတြ႕ေနရေတာ့ ေယာရြာေလးဆီ ျပန္လိုစိတ္က နင့္နင့္သီးသီးႏွင့္ ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ပင္။
ခုေလာက္ဆို က်ေနာ့္ေယာရြာေလးမွာ စပါးေတြရိတ္သိမ္းစ ျပဳေရာ့မည္။ေကာက္သစ္ရနံ႕ေမႊးေမႊးေလးေတြ ေလေသြးတိုင္း
ေမႊးေနေရာ့မည္။ေကာက္သစ္ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ ေဖြး
ေဖြး ေႏြးေႏြး ေမႊးေမႊး။မုန္႕ဆီေၾကာ္ ခ်ိဳခ်ိဳအီအီ။ဇီးသီးမွည့္ ခ်ိဳခ်ိဳ
ခ်ဥ္ခ်ဥ္ နီနီဝါဝါ။ရြာစဥ္ရြာဆက္ တစ္ရြာကဆရာေတာ္ကို တစ္ရြာ
ခ်င္းစီက ကန္ေတာ့ၾကခ်ိန္မို႕ ေလာ္စပီကာသံ တညံညံ။ရြာခံမ်ား
မွ တည္ခင္းေသာ ေက်ာက္ဖရုံသီးသားပြမ္းဟင္းႏွင့္ ပင္က်ရည္
ခ်ိဳခ်ိဳျမျမ။လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ မုံညင္းခ်ဥ္ ခ်ဥ္ျဖဳန္းျဖဳန္း ဆိမ့္
ဆိမ့္ေမႊးေမႊး ။အျခားေဒသမ်ားတြင္ မရနိူင္ေသာ ပဲလြမ္းေစ့နိုင္း
ခ်င္းႏွင့္ မုန္္႕ေပါင္း၏ ေမႊးေမႊးရြရြ ရသာရုံ…………။
ေယာဓေလ့က ဝါလကင္းလြတ္ခ်ိန္တြင္ မိမိရြာကဆရာေတာ္
ကိုသာမက မိမိေဒသဝန္းက်င္က ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားအား ရြာစဥ္ရြာဆက္ လွည့္လည္ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကသည္။ေျခခင္းလက္ခင္း သာခ်ိန္ေလးတြင္မွ ကုသိုလ္ယူရင္းေဆြတကာ မ်ိဳးတရာထံ အလည္အပတ္သေဘာမ်ိဳး လည္ပတ္ၾကရသည္မို႕ တစ္အိမ္ဝင္တစ္အိမ္ထြက္လွည့္လည္စားေသာက္ၾကသည့္ဓေလ့ က Donation and Vacation OutingTrip ဟု ေခၚ၍ရမည္ထင္သည္။
လာေရာက္ကန္ေတာ့ေသာရြာမ်ားက ဇာတ္အဖြဲ႕ အိုးစည္ ဒိုိးပတ္ဖြဲ႕ပါတတ္သလို ရြာခံမ်ားက အရပ္ဇာတ္ပြဲမ်ား /ဒိုးပတ္ဝိုင္း /အိုးစည္ဝိုင္းမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ဧည့္ခံတတ္ၾကၿပီး ယုတ္စြအဆုံး ရြာျဖစ္မီးပုံးပ်ံမ်ား လႊတ္တင္ျပသဧည့္ခံသမႈျပဳ
ၾကသည္။ရြာျဖစ္မီးပုံးပ်ံဆိုသည္က တကယ့္ေယာလက္မႈပညာ
ဟုဆိုနိူင္သည္။ဆီစိမ္စကၠဴခ်ပ္မ်ားကို ဥသ်ွစ္သီး၏ အေစးမ်ား
အား ေကာ္အျဖစ္အသုံးျပဳ၍ အျမင့္ အလုံးအဝန္း ခ်ိန္ဆကာ
မီးပုံးပ်ံျပဳလုပ္ၾကသည္။ေယာေဒသအေခၚအေဝၚကေတာ့ မီးပုံး
ပ်ံစပ္သည္ ဟုေခၚၾကသည္။ဥသွ်စ္ေစးေကာ္သည္ အုံတစ္ရာ/
တစ္ရာ့ငါးဆယ္၏ အေလးခ်ိန္ကို ေကာင္းစြာ ထိန္းသိမ္းထားနိူင္
စြမ္းရွိသည္က အံ့ၾသစရာ။တစ္အုံဆိုသည္က အလြယ္ေျပာရလွ်င္
ျဖန့္ထားေသာသတင္းစာစကၠဴ၏ ဘယ္ညာႏွစ္ဖက္ အရြယ္အ
စား ရွိသည္မို႕ အုံတစ္ရာ ဆိုလ်ွင္ အျမင့္အားျဖင့္ ဆယ္ေပ ဆယ့္
ငါးေပခန္႔ရွိသည္။ မီးစာအတြက္ကေတာ့ ၾကက္ဆူကိုင္းကို အူ
တိုင္အျဖစ္ထားကာ ေရနံေခ်းစိမ္ထားေသာ အဝတ္စအား ႀကိဳး
သဖြယ္က်စ္၍ အထပ္ထပ္ရစ္ပတ္ၾကရသည္။မီးညွိရန္ႏွင့္မီးပုံး
ပ်ံေနာက္လိုက္ရန္မီးရွႈးအတြက္ မီးတုတ္ကိုေတာ့ အဝိုင္းျပဳလုပ္၍
ၾကက္ဆူသားခြတိုင္၌ စြပ္ကာမီးညွိကိုင္ေဆာင္ၾကသည္။အျခား
ေဒသရွိမီးပုံပ်ံမ်ားႏွင့္ ျခားနားသည္က ေယာမီးပုံပ်ံေလးေတြမွာ
ေခါင္ပန္းဟုေခၚေသာ မီးပုံးပ်ံထိပ္ အလယ္တည့္တည့္၌ ပန္းပြါး
အထပ္ထပ္သ႑ာန္အလွဆင္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။၎ေခါင္
ပန္းသည္ မီးပုံးပ်ံတစ္ခုလုံး၏ Balanceကို ထိန္းညွိထားသည့္ ေနရာလည္းျဖစ္သည္။
ဤအခ်ိန္ကာလမ်ိဳး၌ ရြာဦးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေအာက္မွာ ကာလသားႀကီးငယ္တို႕မီးပုံးပ်ံစပ္ရန္ တစုစုတရုန္းရုန္းျဖစ္ေနေရာ့မည္။
စာေရးေနဆဲမွာပင္ မီးပုံးပ်ံဆီက မႈိင္းနံ႕သင္းသင္းႏွင့္ ဥသ်ွစ္
သီးအစိမ္း၏ စိမ္းေရႊေရႊရနံ႕ျပင္းျပင္းကို လက္ငင္းရမိေနသလိုလို။
ၾကာလွည့္ပြဲပုံေတြေတြ႕ေနရေတာ့ ေယာရြာေလးဆီ ျပန္လိုစိတ္က နင့္နင့္သီးသီးႏွင့္ ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ပင္။
ခုေလာက္ဆို က်ေနာ့္ေယာရြာေလးမွာ စပါးေတြရိတ္သိမ္းစ ျပဳေရာ့မည္။ေကာက္သစ္ရနံ႕ေမႊးေမႊးေလးေတြ ေလေသြးတိုင္း
ေမႊးေနေရာ့မည္။ေကာက္သစ္ေကာက္ညွင္းက်ည္ေတာက္ ေဖြး
ေဖြး ေႏြးေႏြး ေမႊးေမႊး။မုန္႕ဆီေၾကာ္ ခ်ိဳခ်ိဳအီအီ။ဇီးသီးမွည့္ ခ်ိဳခ်ိဳ
ခ်ဥ္ခ်ဥ္ နီနီဝါဝါ။ရြာစဥ္ရြာဆက္ တစ္ရြာကဆရာေတာ္ကို တစ္ရြာ
ခ်င္းစီက ကန္ေတာ့ၾကခ်ိန္မို႕ ေလာ္စပီကာသံ တညံညံ။ရြာခံမ်ား
မွ တည္ခင္းေသာ ေက်ာက္ဖရုံသီးသားပြမ္းဟင္းႏွင့္ ပင္က်ရည္
ခ်ိဳခ်ိဳျမျမ။လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ မုံညင္းခ်ဥ္ ခ်ဥ္ျဖဳန္းျဖဳန္း ဆိမ့္
ဆိမ့္ေမႊးေမႊး ။အျခားေဒသမ်ားတြင္ မရနိူင္ေသာ ပဲလြမ္းေစ့နိုင္း
ခ်င္းႏွင့္ မုန္္႕ေပါင္း၏ ေမႊးေမႊးရြရြ ရသာရုံ…………။
ေယာဓေလ့က ဝါလကင္းလြတ္ခ်ိန္တြင္ မိမိရြာကဆရာေတာ္
ကိုသာမက မိမိေဒသဝန္းက်င္က ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားအား ရြာစဥ္ရြာဆက္ လွည့္လည္ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကသည္။ေျခခင္းလက္ခင္း သာခ်ိန္ေလးတြင္မွ ကုသိုလ္ယူရင္းေဆြတကာ မ်ိဳးတရာထံ အလည္အပတ္သေဘာမ်ိဳး လည္ပတ္ၾကရသည္မို႕ တစ္အိမ္ဝင္တစ္အိမ္ထြက္လွည့္လည္စားေသာက္ၾကသည့္ဓေလ့ က Donation and Vacation OutingTrip ဟု ေခၚ၍ရမည္ထင္သည္။
လာေရာက္ကန္ေတာ့ေသာရြာမ်ားက ဇာတ္အဖြဲ႕ အိုးစည္ ဒိုိးပတ္ဖြဲ႕ပါတတ္သလို ရြာခံမ်ားက အရပ္ဇာတ္ပြဲမ်ား /ဒိုးပတ္ဝိုင္း /အိုးစည္ဝိုင္းမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ဧည့္ခံတတ္ၾကၿပီး ယုတ္စြအဆုံး ရြာျဖစ္မီးပုံးပ်ံမ်ား လႊတ္တင္ျပသဧည့္ခံသမႈျပဳ
ၾကသည္။ရြာျဖစ္မီးပုံးပ်ံဆိုသည္က တကယ့္ေယာလက္မႈပညာ
ဟုဆိုနိူင္သည္။ဆီစိမ္စကၠဴခ်ပ္မ်ားကို ဥသ်ွစ္သီး၏ အေစးမ်ား
အား ေကာ္အျဖစ္အသုံးျပဳ၍ အျမင့္ အလုံးအဝန္း ခ်ိန္ဆကာ
မီးပုံးပ်ံျပဳလုပ္ၾကသည္။ေယာေဒသအေခၚအေဝၚကေတာ့ မီးပုံး
ပ်ံစပ္သည္ ဟုေခၚၾကသည္။ဥသွ်စ္ေစးေကာ္သည္ အုံတစ္ရာ/
တစ္ရာ့ငါးဆယ္၏ အေလးခ်ိန္ကို ေကာင္းစြာ ထိန္းသိမ္းထားနိူင္
စြမ္းရွိသည္က အံ့ၾသစရာ။တစ္အုံဆိုသည္က အလြယ္ေျပာရလွ်င္
ျဖန့္ထားေသာသတင္းစာစကၠဴ၏ ဘယ္ညာႏွစ္ဖက္ အရြယ္အ
စား ရွိသည္မို႕ အုံတစ္ရာ ဆိုလ်ွင္ အျမင့္အားျဖင့္ ဆယ္ေပ ဆယ့္
ငါးေပခန္႔ရွိသည္။ မီးစာအတြက္ကေတာ့ ၾကက္ဆူကိုင္းကို အူ
တိုင္အျဖစ္ထားကာ ေရနံေခ်းစိမ္ထားေသာ အဝတ္စအား ႀကိဳး
သဖြယ္က်စ္၍ အထပ္ထပ္ရစ္ပတ္ၾကရသည္။မီးညွိရန္ႏွင့္မီးပုံး
ပ်ံေနာက္လိုက္ရန္မီးရွႈးအတြက္ မီးတုတ္ကိုေတာ့ အဝိုင္းျပဳလုပ္၍
ၾကက္ဆူသားခြတိုင္၌ စြပ္ကာမီးညွိကိုင္ေဆာင္ၾကသည္။အျခား
ေဒသရွိမီးပုံပ်ံမ်ားႏွင့္ ျခားနားသည္က ေယာမီးပုံပ်ံေလးေတြမွာ
ေခါင္ပန္းဟုေခၚေသာ မီးပုံးပ်ံထိပ္ အလယ္တည့္တည့္၌ ပန္းပြါး
အထပ္ထပ္သ႑ာန္အလွဆင္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။၎ေခါင္
ပန္းသည္ မီးပုံးပ်ံတစ္ခုလုံး၏ Balanceကို ထိန္းညွိထားသည့္ ေနရာလည္းျဖစ္သည္။
ဤအခ်ိန္ကာလမ်ိဳး၌ ရြာဦးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေအာက္မွာ ကာလသားႀကီးငယ္တို႕မီးပုံးပ်ံစပ္ရန္ တစုစုတရုန္းရုန္းျဖစ္ေနေရာ့မည္။
စာေရးေနဆဲမွာပင္ မီးပုံးပ်ံဆီက မႈိင္းနံ႕သင္းသင္းႏွင့္ ဥသ်ွစ္
သီးအစိမ္း၏ စိမ္းေရႊေရႊရနံ႕ျပင္းျပင္းကို လက္ငင္းရမိေနသလိုလို။
ေၾသာ္………
က်ေနာ္ခ်စ္ေသာ
ေယာရြာေလးဆီ
မွန္းဆရည္သန္
ျပန္ရန္အခြင့္
ဘယ္ခါသင့္ပါလိမ့္ကြယ္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ေယာသိခၤ
photo=Credit to Uploader
က်ေနာ္ခ်စ္ေသာ
ေယာရြာေလးဆီ
မွန္းဆရည္သန္
ျပန္ရန္အခြင့္
ဘယ္ခါသင့္ပါလိမ့္ကြယ္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ေယာသိခၤ
photo=Credit to Uploader
No comments:
Post a Comment